რატომ არ აქვთ ავტომობილებს 7-ცილინდრიანი ძრავები?
ძრავების ხანგრძლივი ისტორიისთვის თვალის გადავლებისას, ოდესმე დაფიქრებულხართ თუ რატომ სცადეს ინჟინრებმა შეექმნათ ყველაფერი - პაწაწინა 3-ცილინდრიანებიდან დაწყებული, 16-ცილინდრიანი მონსტრებით დასრულებული - თუმცა არასდროს 7-ცილინდრიანი? მიუხედავად იმისა, რომ ბოლო პერიოდში 4-ცილინდრიანები ნორმაა, 6-ცილინდრიანი და 8-ცილინდრიანი კი ათწლეულების განმავლობაში ინარჩუნებდა პოპულარობას, 7-ცილინდრიანი არ გვინახავს, რასაც თავისი მიზეზებიც აქვს.
როგორც ჩანს, შედარებით მოკრძალებული შვიდი უბრალოდ ფიზიკის კანონებს არ შეესაბამებოდა, ან ფინანსურ გათვლებში არ ჯდებოდა. ერთ-ერთი განმარტებით, რომელიც Auto Motor Sport-ს ეკუთვნის, ამწე ცილინდრები ყოველ 51.42857 გრადუსზე უნდა განლაგდეს, რაც შესაბამის დამუშავებასაც მოითხოვს. სწორხაზოვან 6-ცილინდრიან ძრავას ზუსტი 60-გრადუსიანი დაშორება, აქვს ხოლო V8 45 გრადუსზეა მორგებული. მარტივი გეომეტრიით, შვიდიანის შემთხვევაში ეს განლაგება ვერ მოხერხდებოდა.
თუმცა არსებობს კიდევ ერთი პრობლემა - ბალანსი. უფრო სწორად კი, მისი არარსებობა. კიდევ ერთი საკითხი ბალანსია. შვიდცილინდრიანი ძრავა სამ ან ხუთცილინდრიან ძრავასთან შედარებით უკეთესი იქნებოდა, მაგრამ ის მაინც გამოიწვევდა უჩვეულო ვიბრაციებს. ხაზოვანი ექვსცილინდრიანი და განივი V8 ძრავები ამას თავიდან აიცილებენ, რადგან მათი დგუშები ერთმანეთს აბათილებს. 7-ცილინდრიანს ეს არ შეუძლია, რაც ამ უცნაურ ვიბრაციებს იწვევს.
თუმცა ჩვენ ვიცით რიგი კენტი რიცხვების ძრავები, რომლებიც კარგად მუშაობს. თუნდაც ხუთცილინდრიანი (მაგალითად, Audi Quattro-ში ან Volvo 850R-ში) კარგად აბალანსებს სიმძლავრესა და ზომას. ასევე ბევრი პატარა ზომის მანქანა იყენებს 3-ცილინდრიანს, რომელიც ეფექტიანი და ენერგიულია, რაშიც ვიბრაციის კონტროლისთვის ბალანსირების ლილვები ეხმარება. მაგრამ 7-ცილინდრიანი განსხვავებულია: ის ძალიან დიდია იმისთვის, რომ მარტივი იყოს და ძალიან დაუბალანსებელი იმისათვის, რომ გლუვი.
ისინი გამოიყენებიან უზარმაზარ გემებსა და სასოფლო-სამეურნეო მანქანებში, სადაც ისინი ნელა მუშაობენ და სტაბილურობის შესანარჩუნებლად მძიმე ნაწილებსა და გიგანტურ მაქანებს ეყრდნობიან. მაგრამ საგზაო მანქანაში, რომელიც 7000 ბრ/წთ-მდე ბრუნავს? ეს შეუძლებელია.
